Aikido

Aikido jest sztuką walki skodyfikowaną przez sensei'a Morihei Ueshibę. Pod koniec dziewiętnastego i na początku dwudziestego wieku. Twórca aikido oparł rzuty i dźwignie na starodawnym i na wpół mitycznym nurcie aikijutsu, a pracą nóg i sztuką posługiwania się bokkenem na tradycyjnej szermierce kenjutsu. Jak żadna inna sztuka walki, aikido kładzie nacisk na moralny i psychologiczny wymiar działania oraz na odpowiedzialność za zdrowie i życie drugiego człowieka w całym procesie treningu i walki.

Ruchy prowadzone po elipsach i kołach, charakterystyczne dla Aikido, prócz umiejętności walki znakomicie nadają się jako ćwiczenia usprawniające, korygujące wady postawy. Dla wszystkich ćwiczących Aikido jest również świetnym sposobem na rekreację ruchową. Ale nade wszystko jest piękną ideą, łączącą ludzi różnych profesji i w różnym wieku, w celu poznawania swojego wnętrza jak i siebie nawzajem.

Aikido należy do najbardziej widowiskowych sztuk walki w której wykorzystuje się siłe atakującego w celu obrony własnej. Obrony koniecznej czyli takiej w której nie poradziliśmy sobie słowem i napastnik pomimo, że nie staraliśmy się go sprowokować pierwszy wykonuje atak w naszą stronę. Standardowo zaraz po zejściu z linii ataku wyprowadza się atakującą dłoń przeważnie w okrężny sposób prowadząc ruch tak, aby go nie zatrzymywać. Ideałem jest dążenie do stworzenia takiej harmonii (współzależności) z atakującym, aby współgrać z jego ruchem i nie być w tym ani za wolnym ani za szybkim (co może doprowadzić do zerwania kontaktu). W ten sposób ruch wraca do źródła i za pomocą dźwigni doprowadza to do ostatecznej neutralizacji ataku i kontroli.

Aikido jest jedyną sztuką walki, która nie jest nastawiona na atak, ani na wyrządzenie krzywdy napastnikowi w przeciwieństwie do innych sztuk walki, które bez ataku nie mogą funkcjonować. Tu natomiast jest zupełnie przeciwnie. Aikido nie istnieje bez ataku.